Column | Coronalessen van Martin Luther King

Lege bussen en treinen in de spits. Niet meer samen de bouwkeet in voor een kop koffie, maar om de beurt in kleine groepjes. Schoolkinderen en vergaderpapa’s die zich op werkdagen verdringen om dezelfde laptop. Thuis, welteverstaan. Grote ophef over een minister die op zijn bruiloft zijn nieuwe schoonmoeder een kus geeft.

Ja, 2020 is een wat ander jaar geworden dan we vooraf hadden bedacht. En als provinciebestuurder, eindverantwoordelijke voor die lege bussen, had ik mij het leven als gedeputeerde ook iets anders voorgesteld.

En dan heb ik het grote leed zelf nog niet genoemd; het gevecht op leven en dood rondom COVID-19. Een vreselijk virus, met veel dodelijke slachtoffers.

Veel is al gezegd en geschreven. Toch, twee dingen nog. Groot leed en klein leed. En wat de RMU kan bieden, juist nu.

De pandemie zorgt voor groot leed, maar ook voor klein leed. Er sterven duizenden jongere en oudere mensen door het virus. Dat kun je niet afzetten tegen studenten die zich voelen verpieteren terwijl ze opgehokt in hun studentenhuis online colleges volgen. We hebben snel de neiging om klein leed weg te schuiven, vanwege een groter leed. Ja, de Tweede Wereldoorlog was heel erg en Corona is dat ook. Groot leed. Maar, gebruik dat niet om het kleine leed van een scholier of boekhouder die zich voelt wegkwijnen op een zolderkamer weg te wuiven. Het is er allebei. Een beetje relativeren is altijd goed. Maar, verdriet hoeven we niet weg te drukken. Laat het er zijn.

Wat dan wel?
Deze week las ik een preek van de bekende Martin Luther King over 1 Johannes 4:18: “De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.”

Volgens King worden we overal geconfronteerd met angst en leed, en dat is anno 2020 helaas een akelig actuele gedachte. Angst mag er zijn, schrijft hij. “We hoeven er niet naar te streven om angst helemaal kwijt te raken, maar we moeten deze zien te beheersen.” Vervolgens komt hij met wat hulpmiddelen. Denk bijvoorbeeld eens na over het ‘waarom’ achter je angst. Waar ben je precies bang voor? Toon moed en zoek naar wat hoop biedt. In de meeslepende woorden van Dominee King: “bouw voortdurend dijken van hoop om de vloedgolven van angst tegen te houden.”

Maar, vooral is liefde een bron om angst te bestrijden. Liefde ziet Martin Luther King zelfs als het sterkste medicijn tegen angst.

Daar zie ik een taak voor de RMU. Als vakorganisatie is solidariteit, onderlinge liefde, onze corebusiness. Omzien naar elkaar, oog en oor hebben voor elkaars angst en verdriet; het vormt de basis voor de RMU als vakorganisatie. Als leden zitten we allemaal in hetzelfde schuitje. Zou het niet mooi zijn als we allemaal, iedere week gewoon eens een willekeurig mede-lid bellen? Even luisteren, liefde betonen ook al is het op afstand.

De preek van Martin Luther King ging trouwens nog verder. Hij riep op om onze angsten te laten overwinnen door geloof.

“Geloof transformeert de wervelwind van wanhoop in een warme en opwekkende bries van hoop. Angst klopte op de deur. Geloof deed open. Er was niemand.”

Arne Schaddelee