In het diepe | Goudje en Ruben

Ruben Visser 

WERKPLEK: MEANDER MC | AFDELING: INTENSIVE CARE | LEEFTIJD: 26 JAAR | OPLEIDING: IC-VERPLEEGKUNDIGE | WERKBEGELEIDER: GOUDJE SPIES  |LEEFTIJD: 46 JAAR 

Wat heeft jullie ertoe gebracht om voor IC-verpleegkundige te kiezen?

Goudje: “Na 4 jaar op de afdeling chirurgie te hebben gewerkt, was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Een collega van de IC haalde me over om met de opleiding te beginnen tot IC-verpleegkundige. Ik dacht dat het te hoog gegrepen was, maar door de combinatie werken/leren heb ik de opleiding gehaald.”

Ruben: “In de opleiding tot IC-verpleegkundige verdiep je je in de anatomie, fysiologie en pathologie van het lichaam. Dit in combinatie met de ruimte om je te verdiepen in een patiënt maakt dat je uitgebreid klinisch kan redeneren, en dat miste ik op de verpleegafdeling. Ook de samenwerking en snelheid om goede zorg te leveren en de technische aspecten vind ik ontzettend interessant.”

Wat leren jullie van elkaar als werkbegeleider en student?

Goudje: “Veel, cursisten spreken medeleerlingen van andere IC’s waar ze dingen anders doen. Zo kom je er achter dat er meerdere wegen zijn om hetzelfde doel te bereiken. En omdat iedereen anders is, kan ik op allerlei gebied van de verschillende cursisten iets leren.”

Ruben: “Op de IC krijg je drie werkbegeleiders waar je intensief mee samenwerkt tijdens de opleiding. In principe leer je van hen het IC-werk, maar de theorie op school speelt natuurlijk ook een rol. Doordat je met verschillende werkbegeleiders werkt, zie je hoe ieder met verschillende situaties omgaat en kun je van daaruit je eigen manier van werken overnemen.”

Wat doen jullie er aan om een vertrouwd leerklimaat te ontwikkelen?

Goudje: “We krijgen regelmatig een werkbegeleiderscursus aangeboden. Ook proberen we open naar de cursist te zijn over onze verwachtingen, zijn functioneren, en verwachten de openheid van hen terug. Van onze praktijkopleider kregen we een mooie tip: “Vergelijk je huidige zelf met je vroegere en de weg die je hebt afgelegd”. Blijf ervan bewust dat je ook ooit zo begonnen bent.

Ruben: Op de werkvloer denken collega’s met mij mee in leersituaties en dagen mij uit met vragen. Daardoor krijg ik het gevoel dat ze altijd het beste met me voor hebben. Mijn werkbegeleiders staan open voor vragen en feedback.”

Zien jullie verbetering in de kwaliteit van zorg door een leer-werkomgeving?

Goudje: “Ja, de ontwikkelingen in de IC wereld gaan heel snel. Naast dat wij continu geschoold worden, horen wij van onze studenten de nieuwste ontwikkelingen op de IC.

Ruben: “Doordat ik met verschillende collega’s meeloop zie je verschillende werkvormen. Door aan hen hun onderbouwing te vragen over de manier van werken, denk je bewust na over de wijze waarop je interventies uitvoert.
Als ervaren verpleegkundige heb je meer oog voor het totale plaatje rondom de patiënt. Als beginnende student op IC ben ik logischerwijs meer bezig met de nieuwe opleiding, werkplek en alles wat daarbij komt kijken.”

Wat helpt jullie om vertrouwen van de familie/patiënt te krijgen richting een IC-student?

Goudje: “We werken de eerste maanden altijd samen en daarnaast staat de cursist lang ‘overgepland’. We leggen de familie ook uit waarom we dingen samen doen. Zolang er twijfel is over de bekwaamheid bij cursist of begeleider doen we dingen samen.”

Ruben: “De opleiding is zo opgebouwd dat je met de laagcomplexe IC patiënt begint en naarmate de opleiding vordert breidt dit zich uit tot de complexe en instabiele patiënt. Dat maakt dat je in je rol groeit en op een natuurlijke manier met patiënten en familie kan omgaan.”

BEELD JUDITH LEROY FOTOGRAFIE